بررسی DLP و دلایل نیاز به آن

securing data in motion: فناوری‌هایی که در لبه (Edge) شبکه مستقر می‌شوند، نقش حیاتی در حفاظت از داده‌های در حال انتقال ایفا می‌کنند. این فناوری‌ها قادرند ترافیک شبکه را به ‌صورت دقیق تجزیه و تحلیل کرده و به‌ طور مداوم فعالیت‌های مرتبط با انتقال داده‌ها را زیر نظر داشته باشند. این نظارت شامل شناسایی داده‌های حساس ارسال‌ شده است که ممکن است با سیاست‌های امنیتی سازمان مغایرت داشته باشند یا در معرض خطر افشا قرار گیرند. این سیستم‌ها می‌توانند علاوه بر شناسایی، اقداماتی نظیر مسدود کردن ترافیک مشکوک، رمزگذاری داده‌های حساس یا ارسال هشدارهای فوری به تیم امنیتی را انجام دهند. چنین رویکردی تضمین می‌کند که اطلاعات مهم و حساس سازمانی در طول فرآیند انتقال از امنیت کافی برخوردار باشند. همچنین، این فناوری‌ها می‌توانند پروتکل‌ها و کانال‌های ارتباطی مختلف را تحت نظر بگیرند تا مطمئن شوند که انتقال داده تنها از طریق مسیرهای مجاز انجام می‌شود و از روش‌های غیرمجاز یا آسیب‌پذیر جلوگیری می‌شود. این نظارت دقیق به سازمان‌ها کمک می‌کند تا از نشت اطلاعات، حملات سایبری و نفوذهای غیرمجاز به شبکه جلوگیری کرده و امنیت داده‌ها را حتی در پیچیده ‌ترین سناریوها حفظ کنند.

Securing endpoints: سیستم‌های مبتنی بر endpoint (endpoint-based) قادرند تمام فرآیندهای انتقال اطلاعات را بین کاربران و گروه‌های کاربران نظارت و کنترل کنند. این سیستم‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که می‌توانند ارتباطات مشکوک یا غیرمجاز را در زمان واقعی شناسایی و مسدود کنند. همچنین، در صورت شناسایی فعالیت‌های ناخواسته، این سیستم‌ها می‌توانند به ‌طور خودکار به کاربران هشدار دهند و بازخوردهای لازم را برای جلوگیری از بروز تهدیدات امنیتی در اختیار آن‌ها قرار دهند. این فرآیند نه تنها به محافظت از داده‌های حساس در سطح دستگاه‌های فردی کمک می‌کند، بلکه امنیت کلی سازمان را نیز تقویت می‌کنند.

Securing data at rest: سیاست‌های کنترل دسترسی، رمزگذاری و نگهداری داده‌ها می‌توانند از داده‌های بایگانی‌ شده سازمان محافظت کنند.

Securing data in use: برخی از سیستم‌های DLP به‌ طور ویژه قادرند فعالیت‌های غیرمجاز کاربران را هنگام تعامل با داده‌ها شناسایی و نظارت کنند. این سیستم‌ها می‌توانند به‌ طور دقیق هرگونه اقدام ناخواسته یا عمدی که ممکن است به نقض امنیت اطلاعات منجر شود، مانند کپی کردن، انتقال یا تغییر داده‌ها، را تشخیص دهند. به‌علاوه، این سیستم‌ها قادرند هشدارهای فوری به مدیران یا کاربران ارسال کرده و از سوءاستفاده‌های احتمالی جلوگیری کنند. این نظارت مداوم بر داده‌های در حال استفاده، امنیت اطلاعات حساس را در برابر تهدیدات داخلی، که ممکن است ناشی از اشتباهات انسانی یا رفتارهای عمدی کاربران باشد، تقویت می‌کند و از نشت داده‌ها یا دسترسی غیرمجاز جلوگیری می‌نماید.

Data identification: تشخیص اینکه آیا داده‌ها نیاز به محافظت دارند یا خیر، بخش مهمی از استراتژی امنیتی است. برای انجام این کار، ابتدا باید داده‌های حساس شناسایی شوند. این فرآیند می‌تواند به ‌صورت دستی انجام شود، به این معنی که قوانین خاصی برای شناسایی داده‌های حساس و اعمال متا دیتا تعریف می‌شود. همچنین می‌توان این کار را به ‌طور خودکار و با استفاده از تکنیک‌های پیشرفته‌ای مانند یادگیری ماشین انجام داد، که قادر به شناسایی الگوهای پیچیده در داده‌ها و تعریف آنها به‌ عنوان داده‌های حساس است. با استفاده از این روش‌ها، سازمان‌ها قادر خواهند بود تا داده‌های حساس را به ‌طور دقیق شناسایی کرده و آن‌ها را از داده‌های عمومی و غیرحساس جدا کنند. این شناسایی صحیح و دقیق، پایه‌ای برای پیاده‌سازی سیاست‌های امنیتی و حفاظت از داده‌ها در برابر تهدیدات و نقض‌های امنیتی فراهم می‌آورد.

Data leak detection: راه‌حل‌های DLP و سایر سیستم‌های امنیتی مانند IDS ، IPS و SIEM می‌توانند انتقال داده‌هایی که غیرعادی یا مشکوک هستند را شناسایی کنند. این راه‌حل‌ها همچنین کارکنان امنیتی را از احتمال نشت داده‌ها مطلع می‌کنند.