حمله Brute Force یک روش هک است که در آن مهاجم با استفاده از روش آزمون و خطا، سعی میکند اطلاعات حساس مانند رمزهای عبور، کلیدهای رمزنگاری یا دادههای مرتبط با ورود به سیستم را کشف کند. در این نوع حمله، مهاجم تمام ترکیبهای ممکن را امتحان میکند تا به ترکیب صحیح دست یابد. حملات Brute Force یکی از قدیمیترین روشهای هک به شمار میروند، اما همچنان مؤثر بوده و مورد استفاده قرار میگیرند. مدت زمان لازم برای اجرای موفقیتآمیز این حمله بستگی به طول و پیچیدگی رمز عبور دارد. برای مثال، اگر رمز عبور ساده باشد، ممکن است در عرض چند ثانیه یا چند دقیقه شناسایی شود، اما اگر رمز عبور طولانی و پیچیده باشد، ممکن است سالها زمان ببرد. این حملات معمولاً توسط اسکریپتها یا رباتها انجام میشوند که به صورت خودکار ترکیبهای مختلف را روی صفحه ورود به سیستم یا وبسایت آزمایش میکنند. تفاوت اصلی حمله Brute Force با سایر روشهای هک در این است که در این شیوه از هیچ استراتژی هوشمندانهای استفاده نمیشود و تنها از طریق آزمون تمام ترکیبهای ممکن، تلاش میشود تا به سیستم یا دادهها دسترسی پیدا شود. این روش مشابه تلاش یک سارق برای باز کردن گاوصندوق با امتحان کردن تمام ترکیبهای ممکن است.
حملات brute force شامل روشهای مختلفی هستند که به مهاجمان این امکان را میدهند که به طور غیرمجاز به سیستمها دسترسی پیدا کرده و دادههای کاربران را به سرقت ببرند.
حمله Simple Brute Force زمانی اتفاق میافتد که یک هکر تلاش میکند تا اطلاعات ورود یک کاربر را به صورت ساده و دستی حدس بزند، بدون اینکه از نرمافزار خاصی استفاده کند. این کار معمولاً از طریق ترکیبهای استاندارد رمز عبور انجام میشود. این حملات ساده هستند زیرا بسیاری از افراد هنوز از رمزهای عبور ضعیفی مانند “password123” یا “۱۲۳۴” استفاده کرده و یا از یک رمز عبور برای چندین حساب استفاده میکنند.
حمله Dictionary یک نوع ابتدایی از حملات brute force است که در آن مهاجم یک هدف را انتخاب کرده و سپس رمزهای عبور ممکن را با نام کاربری آن فرد آزمایش میکند. این روش به طور فنی یک حمله brute force به حساب نمیآید، اما میتواند نقش مهمی در فرآیند شکستن رمز عبور یک مهاجم ایفا کند. نام “حمله Dictionary” از اینجا آمده است که هکرها به دیکشنریها مراجعه کرده و کلمات را با کاراکترهای خاص و اعداد ترکیب میکنند. این نوع حمله معمولاً زمانبر است و نسبت به روشهای جدیدتر و مؤثرتر احتمال موفقیت کمتری دارد.
حمله Hybrid Brute Force زمانی رخ میدهد که یک هکر، دو روش مختلف حمله Dictionary و Simple را ترکیب میکند. در این نوع حمله، هکر از ابتدا نام کاربری هدف را میداند و سپس از روش Dictionary برای امتحان کردن کلمات رایج به عنوان رمز عبور استفاده میکند. پس از آن، از روش Simple Brute Force برای امتحان کردن ترکیبهای مختلف از حروف، اعداد و نمادها بهره میبرد تا رمز عبور دقیق را پیدا کند. در این حمله، مهاجم معمولاً از فهرستی از کلمات پرکاربرد شروع میکند و سپس ترکیبهای مختلفی از حروف و اعداد، با اضافه کردن کاراکترهای تصادفی، مانند سالها یا نمادها را امتحان میکند.
در حمله reverse brute force، مهاجم ابتدا با یک رمز عبور مشخص که معمولاً از طریق نفوذ به یک شبکه به دست آمده است، شروع به کار میکند. سپس از این رمز عبور برای جستجو در میان میلیونها نام کاربری استفاده میکند تا ببیند آیا کسی از آن رمز عبور برای ورود به حساب خود استفاده کرده است یا خیر. این نوع حمله میتواند با استفاده از رمزهای عبور ضعیف و پرکاربرد، مثل “Password123″، انجام شود. در این صورت، مهاجم به جستجو در پایگاهدادههای نامهای کاربری مختلف میپردازد تا افرادی که از چنین رمز عبورهایی استفاده میکنند، شناسایی کند.
حمله Credential Stuffing از عادتهای ضعیف کاربران در انتخاب رمز عبور سوء استفاده میکند. در این حمله، مهاجمان ترکیبهای نام کاربری و رمز عبوری که قبلاً کشف کردهاند را جمعآوری کرده و سپس آنها را در سایتهای مختلف تست میکنند تا ببینند آیا میتوانند به حسابهای کاربری دیگر فرد نیز دسترسی پیدا کنند یا خیر. این حمله زمانی موفقیتآمیز است که افراد از یک ترکیب مشابه برای نام کاربری و رمز عبور در چندین سایت یا پروفایلهای شبکههای اجتماعی خود استفاده کرده باشند.
بزرگترین مزیت حملات brute force این است که اجرای آنها بسیار ساده است و مهاجمان در این روش تنها نیاز به زمان و منابع کافی دارند. مدت زمان لازم برای انجام یک حمله brute force میتواند به عنوان یک معیار برای ارزیابی سطح امنیت سیستم در نظر گرفته شود. با این حال، این حملات معایب خاص خود را نیز دارند. یکی از بزرگترین مشکلات حملات brute force این است که بسیار کند هستند. چرا که مهاجم باید تمام ترکیبهای ممکن را آزمایش کند. در واقع، زمانی که طول رمز عبور از حد خاصی فراتر رود، شکستن آن با استفاده از روش brute force به طور عملی غیرممکن میشود.
حملات بروت فورس معمولاً با اهداف متنوعی صورت میگیرند که در ادامه به بررسی آنها میپردازیم:
یک هکر ممکن است حمله Brute Force را علیه یک یا چند وبسایت راهاندازی کند تا از طریق کمیسیون تبلیغاتی سود مالی کسب کند. روشهای رایج این روش شامل موارد زیر میباشند:
نفوذ به حسابهای شخصی کاربران میتواند به دسترسی به مجموعهای از اطلاعات حساس، از جمله حسابهای بانکی و حتی اطلاعات پزشکی محرمانه منجر شود. این دسترسی به هکر این فرصت را میدهد که هویت فرد را سرقت کرده، پول او را از حسابهایش برداشت کند، مدارک شخصی فرد را به اشخاص دیگر بفروشد یا از اطلاعات به دستآمده برای انجام حملات پیچیدهتر استفاده کند.
مهاجمان همیشه از اجرای حملات Brute Force انگیزههای شخصی ندارند. یک هکر ممکن است صرفاً بخواهد آشوب ایجاد کرده و مهارتهای مخرب خود را به نمایش بگذارد. این حملات میتوانند از روشهای مختلفی صورت بگیرند، از جمله ارسال بدافزارها از طریق ایمیلها یا پیامهای کوتاه (SMS) یا پنهانکردن بدافزار در وبسایتهای جعلی که ظاهراً معتبر به نظر میرسند. علاوه بر این، مهاجمان ممکن است برای به دام انداختن قربانیان، به طور گستردهتری از تکنیکهایی مانند فیشینگ استفاده کنند که به طور غیرمستقیم دادههای حساس کاربران را سرقت میکنند. در برخی موارد، هکرها با استفاده از شبکههای گسترده و با هدف گسترش بیشتر بدافزارها، اقدام به اجرای حملات در مقیاس وسیع میکنند که نه تنها به آسیب به سیستمهای فردی بلکه به حملات گستردهتری به سازمانها و نهادهای مختلف نیز منجر میشود.
حملات Brute Force اغلب با هدف سرقت دادهها از سازمانها انجام میشوند که نه تنها هزینههای مالی زیادی به همراه دارند، بلکه میتوانند آسیبهای جدی به اعتبار و شهرت آنها وارد کنند. وبسایتها نیز ممکن است مورد هدف حملاتی قرار گیرند که با اضافه کردن محتوای نامناسب یا توهینآمیز به آنها، اعتبارشان را خدشهدار کنند. این حملات ممکن است به حدی شدید باشند که باعث از دسترس خارج شدن وبسایت شوند.
حملات brute-force ممکن است فرآیندی زمانبر و پرهزینه باشند، اما نتایج آن میتواند برای افراد و سازمانها بسیار مضر و خطرناک باشد، که این امر اهمیت رعایت پروتکلهای امنیت سایبری مناسب را نشان میدهد. بهترین روش برای مقابله با حملات brute-force، به کارگیری تدابیر امنیتی قوی است. این اقدامات شامل ایجاد پسوردهای پیچیده و منحصر به فرد، استفاده از احراز هویت دو مرحلهای، محدود کردن تعداد تلاشهای ناموفق برای ورود، نظارت و ثبت فعالیتها، استفاده از CAPTCHA و همچنین استفاده از IP denylist میشود.