تروجان (Trojan) چیست؟

تروجان ها به‌ طور خودکار فعال نمی‌شوند و برای عمل کردن نیاز به این دارند که کاربر فایل سرور برنامه را دانلود کند. به عبارت دیگر، برای اینکه تروجان بتواند به سیستم دستگاه حمله کند، باید فایل اجرایی (.exe) نصب شده و برنامه به ‌طور کامل پیاده‌سازی شود. تروجان‌ها معمولاً از طریق ایمیل‌ها و فایل‌هایی که به ‌نظر قانونی می‌آیند، گسترش می‌یابند. این ایمیل‌ها به ‌صورت اسپم برای رسیدن به بیشترین تعداد افراد ممکن ارسال می‌شوند. وقتی کاربر ایمیل را باز کرده و فایل مخرب را دانلود کند، سرور تروجان نصب شده و هر بار که دستگاه آلوده روشن شود، به‌ طور خودکار اجرا خواهد شد. دستگاه‌ها همچنین ممکن است از طریق تاکتیک‌های مهندسی اجتماعی آلوده شوند. در این روش، مجرمان سایبری با فریب کاربران، آن‌ها را به دانلود یک اپلیکیشن مخرب وادار می‌کنند. این فایل‌های مخرب ممکن است در تبلیغات بنری، تبلیغات پاپ‌آپ یا لینک‌های موجود در وب‌سایت‌ها پنهان شده باشند. یک کامپیوتر آلوده به تروجان می‌تواند این بدافزار را به سایر کامپیوترها نیز منتقل کند. مجرمان سایبری دستگاه را به یک “کامپیوتر زامبی” تبدیل می‌کنند، به این معنا که بدون اطلاع کاربر، کنترل از راه دور دستگاه را به ‌دست می‌آورند. برای مثال، ممکن است کاربر ایمیلی از فردی که می‌شناسد دریافت کند که حاوی یک پیوست به‌ ظاهر قانونی است. با این حال، این پیوست شامل کد مخربی است که اجرا شده و تروجان را بر روی دستگاه نصب می‌کند. اغلب، کاربر هیچ نشانه‌ای از آلوده شدن دستگاه خود مشاهده نمی‌کند و کامپیوتر همچنان به‌ طور معمول کار می‌کند. بدافزار معمولاً تا زمانی که کاربر عملی خاص انجام ندهد، مانند بازدید از یک وب‌سایت خاص یا استفاده از اپلیکیشن بانکی، پنهان باقی می‌ماند. در این لحظه، کد مخرب فعال شده و تروجان عمل مورد نظر هکر را انجام می‌دهد. بسته به نوع تروجان و نحوه طراحی آن، بدافزار ممکن است خود را حذف کند، به حالت خواب برگردد یا همچنان به‌ طور فعال در دستگاه باقی بماند.